Schimmelnagels, waar hebben we het over?
Een schimmelnagel wordt ook wel Kalknagel, Mycosenagel en in Duitsland zelfs Holznagel (houtnagel ) genoemd. Een schimmelnagel is het resultaat van een door micro-organismen aangetaste nagelplaat. De nagelplaat kleurt beetje-bij- beetje bruin-geel en krijgt daarbij een brokkelig oneffen uiterlijk. Vaak begint een nagelinfectie met een witte (schimmel-)waas maar die wordt niet altijd opgemerkt door het gebruik van sokken, schoeisel, vaak wassen/ douchen en een gebrek aan aandacht voor de teennagels.
We noemen het mycosenagel of kalknagel
De term schimmelnagel" in feitelijk onjuist. Bij de constatering van een kleurafwijking is er hoogstwaarschijnlijk welliswaar sprake van een infectie maar die hoeft niet persée te komen van een schimmelsoort. Daarom spreekt men bij voorkeur over mycosenagel of kalknagel. De medische naam voor een kalknagel is onychomycosis. Mycosenagels kunnen worden veroorzaakt door micro-organismen als bacteriën, schimmels en gisten. Schimmels die mycosenagels veroorzaken noemen we dermatofyten.
Hoe ontstaan mycosenagels?
De situatie en graad van gezondheid bepalen deels de groei van deze micro-organismen. De huid heeft een schermde vetlaag. Soms werkt die beschermlaag minder goed Door regelmatig gebruik van zeep en waslotions kan de beschermlaag bijvoorbeeld gedeeltelijk verdwijnen. Wat betreft de beschermende laag op de buitenkant van de huid toont onderzoek aan dat hormonen en de evenwichten in complexe eiwitsystemen de mate bepalen de samenstelling van deze huid-beschermlaag en daarmee de van kwaliteit van de werking van deze huidbeschermlaag.
Mycosenagels komen voor op tenen en vingers. Vaak beginnen de infecte met een klein plekje dat geel of lichtbruin kleurt. Naarmate de nagel verder groeit kan het plekje langer worden en tevens een grotere diameter aannemen. Vergeet niet dat schimmels, gisten en bacteriën verantwoordelijk zijn voor kalknagels en dat deze in 3-richtingen hun uitbreiding zullen zoeken. Deze micro-organismen “voeden" zich met het keratine van de nagel. Het uitbreidende plekje op de nagel is in feite de “kolonie” aan schimmels en gisten.
Het uiterlijk van een mycosenagel
Micro-organismen “springen” graag over naar plekken waar de omstandigheden beter of meer ideaal zijn voor hun “ontwikkeling”. Voetschimmel gaat daarom vaak samen met het hebben van nagelschimmel, maar voetschimmel hoeft niet samen tot uiting te komen. Voetschimmel is op te merken doordat grijs-witte velletjes ofwel schilfertjes en kleine huidscheurtjes tussen de tenen zichtbaar komen. De teentussenruimtes vormen een prima groeiplek voor gisten en schimmels omdat deze plekjes door hun beslotenheid meestal méér broeierig warm en méér vochtig zijn dan de rest van de voetenhuid. Er kunnen echter ook door voetschimmel aangetaste plekjes zitten op de onderkant en zijkant van de voet. Deze schilfers hebben dan vaak een meer rode, lichtere of donkere kleur dan de huidskleur.
Heel opvallend zij de mycosenagels die veroorzaakt worden door de bacterie: Pseudomonas Aeruginosa. deze pathogene bacterie zit onder de nagel en veroorzaakt een groen-blauwe nagelverkleuring. De nagel mag niet gevijld worden vanwege het risico op inademing van het vijlstof. De infectie kan goed bestreden worden met 0.3% hchloorhexidine. Indien u een groen-blauwe- nagelverkleuring waarneemt kan de huisarts bepalen of het een pseudoamas-nagel betreft.
Een mycosenagel is niet levensbedreigend maar wel vervelend wegens de hardheid, stugheid het brokkelige uiterlijk van een schimmelnagel. Een mycosenagel wordt vooral lelijk gevonden en ( helaas en vaak onterecht) geassocieerd met een onverzorgd uiterlijk. Bij dikke brokkelige kalknagels ondervindt men vaak in méér of mindere mate hinder in de bewegelijkheid van de tenen en bij het aantrekken van sokken, steunkousen en het dragen van schoeisel.
